Sint Eustatius |
Statia, 2 november 2014.
Na ca. drie maanden is de nieuwigheid ervan af en wordt het tijd om eens te kijken naar de dingen die ons in het normale leven telkens weer omringen en van de straat houden.
Zo is er natuurlijk de school met per dag zo'n vijf tot acht lesuren van elk drie kwartier. Bijna alle klassen die ik 'bedien' komen vier uur in de week bij mij langs om even wat wiskundekennis op te snuiven. Alleen twee eerste klassen in het VMBO krijgen twee uur in de week (per klas) rekenen van mij.
Tja, rekenen. Voor mijzelf is dat een vak uit mijn tijd op de lagere school (die toen ook nog zo heette). Op de middelbare school en daarna was er niet zoiets als rekenen, dat werd gewoon bekend verondersteld in vakken die werden geduid met wiskunde, of meer specifiek: algebra, meetkunde of goniometrie, en andere vakken zoals natuurkunde en scheikunde.
Maar een paar jaar geleden is er een commissie Meijerink geweest die enkele referentieniveaus voor rekenen (en taal) heeft benoemd en ineens is er een vak 'rekenen' naast 'wiskunde'. Als ik een beetje had opgelet bij het lezen van de krant dan had ik dit alles natuurlijk al lang geweten maar nu word ik er zomaar ineens mee geconfronteerd.
En aan twee eerste klassen aan het VMBO geef ik dat vak nu. Het klinkt misschien wat bijzonder maar het is best een uitdaging om stil te staan bij zaken die bij mijzelf in het dagelijks leven rechtstreeks uit het ruggenmerg komen zonder eerst de hersenen te passeren. Neem bijvoorbeeld een rekensom waarbij je twee getallen met elkaar vermenigvuldigt. Alleen al met de zin "vier keer zeven is achtentwintig, acht opschrijven, twee onthouden" kun je hier zo een eigenstandig lesuur vullen. En wie van het geachte lezerspubliek kent de hapmethode als alternatief van de (althans voor mij) overbekende staartdeling?
Wiskundige opgaven willen zich voorts nog wel eens in een zekere context ontwikkelen: we spraken vroeger wel van redactiesommen. Een stukje tekst waarin het vraagstuk is ingebed, van waaruit vervolgens enkele deelvragen worden gesteld. Dat begrippen als boxplot en permutatie tot vragen leiden kan ik me nog voorstellen, maar woorden als vernietigd, stijgen, muntgeld en zo nog een paar nederlandstalige vanzelfsprekendheden worden in Statia, waarin de kinderen met een soort van Engels opgroeien, soms gezien als onneembare obstakels. En dan mag je natuurlijk niet zomaar de conclusie trekken dat de kinderen slecht in rekenen zijn!
De genoemde twee rekenklassen en de eerste klas HAVO zijn relatief grote klassen met ongeveer twintig kinderen die aan orde in de klas een andere betekenis lijken te hechten dan ikzelf. Trouwens ook als de klassen klein zijn - tien of minder leerlingen - is het niet vanzelfsprekend rustig en ligt het tempo ook niet altijd op het niveau dat de uitgever van de lesmethode had bedacht. En het schooljaar heeft wel overal in de wereld hetzelfde aantal weken dus hoe alles ordentelijk behandeld te krijgen, is bepaald een punt van aandacht! Als ik dan in de krant lees dat veel lesmethoden ook zaken behandelen die strikt genomen niet tot de examenstof behoren, dan geeft mij dat wel weer een gevoel van rust maar om dat gegeven te vertalen naar de dagelijkse praktijk is toch niet altijd gemakkelijk.
Belangrijk is echter vooral het gevoel dat je goed bezig bent met een maatschappelijk relevante klus. Als ik 's-morgens om half zeven in ca. vijfentwintig minuten van huis naar school wandel, met mijn rugzakje op waaraan een schoon overhemd bungelt, dan bedenk ik mij dat ik best wel een beetje bevoorrecht ben. Het is immers al met al een dankbare en een belangrijke klus. In detail soms met scherpe kantjes en wat hobbeltjes maar de grote lijn is toch vooral mooi.
Tot slot nog een enkel woord bij de foto's: zondag 26 oktober doe ik wederom een poging om de kraterrand te bereiken en ook deze keer kom ik niet verder dan een overigens mooie wandeling op de flank van de Quill. Zal wel weer het pad niet helemaal goed gevonden of gevolgd hebben... Diezelfde middag is er een verjaardagsfeestje. Op de middag van 31 oktober is er een zgn. funday met een Assembly waarbij o.m. een geldbedrag wordt overhandigd aan de Breast Cancer Awareness Foundation. Voorts worden kinderen geschminkt, is er wat te snoepen en is er muziek. Na afloop is er nog een hapje en een drankje voor het kader.
Noot: Momenteel wordt per direct gezocht naar een nieuwe docent Techniek aan het VMBO. Het management kent momenteel twee mensen met wie ze een gesprek willen aangaan. Als je jezelf bekwaam acht en je bent op korte termijn beschikbaar laat het me dan weten: ik zal je aanmelding doorsluizen naar het management.
Groeten,
Mia en Jan.