Statia, 29 januari 2018.

Vrienden,

Na aankomst (Jan 5 januari, Mia 7 januari) is het normale leven weer begonnen. 8 Januari begint de school weer en is er diezelfde middag een nieuwjaarsborrel bij Old Gin House voor alle collegas van school.

Eerst even een stapje terug in de tijd. Na de orkanen Irma en Maria bedachten Thea en haar collegas op school dat ook zij iets wilden bijdragen, maar niet via het reguliere pad (een geldbedrag storten op een rampenrekening of de rekening van het Rode Kruis). Nee, kunnen wij (Thea c.s.) niet iets concreets betekenen voor - bijvoorbeeld - onze omgeving (op Sint Eustatius dus)? Nu moet je weten dat op ons eiland een heel grote kerk bestaat; een in onze ogen niet heel mooi, groot, geel gebouw: de SDA-kerk. De kelder van deze kerk doet bij rampen dienst als "shelter" (schuilplaats) en ook dus bij orkanen. Hoewel Irma en Maria hier nadrukkelijk aanwezig zijn geweest, hebben zij geen grote schade aan mens en omgeving aangebracht. Natuurlijk wel omgewaaide bomen en ingestortedaken maar dat alles mag geen naam hebben vergeleken bij de immense schade die op Sint Maarten is aangebracht toen het oog van Irma over dat eiland trok (ongeveer vijftig kilometer noord van ons). Maar toch, in genoemde shelter hebben dus wel mensen geschuild en waar men achter kwam is dat weliswaar de ruimte groot genoeg is, maar met name oudere mensen op de grond (al dan niet met een matras) laten slapen is voor de hulpverlening (en voor de oudere mensen zelf) niet handig. Veldbedden waarbij mensen ongeveer vijftig centimeter van de grond kunnen liggen is dan een uitkomst. Om een lang verhaal kort te maken: met het door Thea c.s. ingezamelde geld zijn veldbedden gekocht en op 29 november 2017 zijn die overgedragen aan het lokale Rode Kruis (die er bijzonder gelukkig mee was). Het duurde even voor we konden beschikken over de fotos en vandaar dat we er nu pas over rapporteren. Namens het Rode Kruis: veel dank aan eenieder die hieraan heeft bijgedragen.

Op 18 januari is er een Council Meeting: vaste kost voor Mia. Bij een Council Meeting is er altijd een agenda die - als het goed is - van te voren wordt rondgestuurd aan alle leden, tesamen met alle onderliggende documenten. Een van de eerste dingen die bij een Council Meeting gebeurt is het stemmen over de agenda. Nu voorzien de voorschriften in spoedprocedures en het kan zijn dat er plotseling een punt op de agenda moet worden toegevoegd dat niet eerder was voorzien. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat deze spoedprocedure misbruikt wordt voor zaken die helemaal geen spoed behoeven. Een aanstelling van een griffier is een voorbeeld van een agendapunt dat helemaal geen spoedprocedure behoeft: zoiets kan lang van te voren worden voorbereid en als dat niet is gebeurd dan wacht je gewoon tot een volgende meeting. Zo niet op Statia: een dag tevoren wordt nog even een aanstellingsdocument voorbereid en dat moet (?) nog even snel op de agenda worden ingelast. Met als gevolg dat deze stukken niet vooraf zijn gedistribueerd. Waarom die haast vraagt de DP zich af? De PLP/Merkman-combinatie denkt daar anders over en volgt de dictatuur van de meerderheid: met drie stemmen voor wordt de agenda aangepast en op dezelfde manier wordt de aanstelling van de griffier bekrachtigd. Voor de goede orde, over de kandidatuur is geen enkel misverstand: Militza Maduro wordt gewoon de nieuwe griffier, maar de wijze waarop de bekrachtiging is voorbereid en wordt doorgevoerd heeft helemaal niets te maken met een normaal, volwassen opererend bestuurlijke organisatie.

In de Central Committee bijeenkomst is op eenzelfde "bijzondere" manier ingestemd met een groot nieuwbouwproject aan de zuidzijde van het eiland, nabij de Botanical Garden. Ter hoogte van het Knippenga resort (voor de heel rijken onder ons) komen twee luxe hotels met winkeltjes, restaurant (dat is er al), een heliport en een jachthaven voor megayachts. Niemand die vragen heeft over - bijvoorbeeld - stageplaatsen in het hotel voor lokale bewoners, de garantie dat lokale bewoners profiteren van deze werkgelegenheid, de beveiliging van de jachthaven en heliport (denk aan drugssmokkel) en verzin nog maar zo wat vragen. Dhr Proper (de projectontwikkelaar en financier) bedankt na het korte beraad de leden van het Central Committee voor de samenwerking en dat is het dan. Voor aanzienlijk minder zwaarwegende besluiten wordt vaak evenredig langer vergaderd.

Dan wat lichtvoetiger werk. Eens kwamen wij na een lunch uit het Golden Era hotel en wat zagen wij? De geiten hadden bezit genomen van onze motorkap omdat je op die manier wat makkelijker bij die sappige blaadjes aan de boom kan komen. Alvorens ze er vanaf te jagen hebben we natuurlijk eerst even een foto gemaakt. Een paar deukjes of krasjes meer, die zitten toch al rondom: langs de smalle wegen staan acacia’s en daar rijd je wel eens langs. De autos die hier onbeschadigd zijn, rijden alleen beneden "in town". Kom je daar buiten heb je binnen de kortste keren krassen en deukjes: spiegels van passerende autos, takken, geiten maar ook door grote stenen die je niet ziet omdat ze begroeid zijn met coralita (soort bruidssluier met prachtige roze bloemetjes maar een onuitroeibare plaag voor het eiland).

Vrijdag 19 januari is er een afscheidsborreltje bij Cool Corner van onze Britse vrienden Roy en Vicky. Gaan die dan weg? Ja, en wel heel plotseling. Wat is het geval? Wat wij hebben begrepen was er een moment dat Roy een Statiaans bemanningslid van een sleepboot er op wijst dat hij moet opletten. Per slot van rekening wordt er door de loods (Roy) wel overgestapt van sleepboot naar grote tanker en kun je heel diep vallen als dat niet zorgvuldig gebeurt. Veiligheid is daarbij een belangrijk ding en Roy vond dus dat het Statiaanse bemanningslid, al telefonerend, niet erg met veiligheid bezig was. Deze corrigerende opmerking kwam Roy te staan op een heel brutale reactie met woorden die ik hier maar beter niet kan opschrijven en waaruit Roy moest begrijpen dat hij een racist was. Roy heeft hiervan een incidentsmelding gemaakt bij Nustar en wat blijkt? Er wordt helemaal niets mee gedaan. Waarop Roy aangeeft dat hij niet kan werken in een omgeving waar men zo omgaat met veiligheid van mensen. En in minder dan een week staan Roy en Vicky dus op het vliegveld (op zaterdag 20 januari) op weg naar huis (UK) om elders weer aan het werk te gaan. Zo kan het soms gaan... We waren er best een beetje kapot van.

Zondag 21 januari genieten wij van een lunch bij Michael en Kathy. Zij gaan Statia ook verlaten. De motivatie hier ligt vooral in de medische hoek. Michael en Kathy behoeven zo af en toe specialistische hulp die op Statia niet voorhanden is en geregeld gaan zij naar Miami om die specialistische hulp te ontvangen. Gedurende een kort vakantieverblijf op Hawaii hebben zij besloten het huis op Statia te verkopen en te gaan wonen in of nabij Honolulu met alle faciliteiten (waaronder de medische) onder handbereik. Wanneer dit alles zijn beslag krijgt is nog niet helemaal duidelijk (haast is er in elk geval niet bij): eerst maar eens het huis verkopen.

Zondagavond komen Rudy en Rinda eten (kaasfondue). Zij woonden op Quill Gardens maar de (Nederlandse) eigenaar van dat zeer ruime pand heeft Quill Gardens verkocht aan de uitbaters van Old Gin House (Sybolt en Marlies) en zij moeten dus verhuizen. Zij gaan nu wonen naast Frida en Etienne: bij ons omhoog tot je niet verder kan en dan het laatste huis rechts. Het huis heeft (net als het huis van Etienne en Frida) een prachtig uitzicht maar moet hier en daar worden opgeknapt. Dat zijn Rudy en Rinda dan ook aan het doen. De periodieke afwisseling met Alicia (zus van Rinda) lijkt daarmee ook tot het verleden te behoren. En zo zijn er ineens een heleboel veranderingen in onze omgeving. Als iemand nog denkt dat Statia saai is, dan heeft-ie het goed mis ;-))

Maandag 23 januari gaan we nogmaals kaasfonduen, ditmaal met Elbert Feenstra, de apotheker van het eiland. Zijn vrouw Lieneke is momenteel in Nederland voor familiebezoek en en passant een reparatie van een afgebroken tand en zo hebben we onder het genot van geprikte brood-met-gesmolten-kaas onze ervaringen uitgewisseld. We kennen Elbert en Lieneke eigenlijk niet zo goed maar we zien elkaar zo goed als wekelijks in de kerk en na afloop van een dienst praten we altijd even gezellig met elkaar. En zo kwam het nu eens van een etentje.

Donderdag 25 januari waren er zowaar twee agendapunten voor ons: het maandelijkse Science Cafe (een of meer lezingen in het CNSI-gebouw) en de Taste of the Cultures bij Lions Den. Voor dit laatste had Mia een Overijsselse humkessoep gemaakt (volgens een recept dat ze ergens had opgeduikeld), met stukjes roggebrood-met-kaas er bij. Heel veel klandizie was er niet voor (hoewel het later wel wat meer begon aan te lopen) maar de soep was heerlijk! Het blijft sowieso een beetje worstelen met het thema van TotC. Het is de bedoeling dat er even wordt geproefd van elkaars cultuur maar menig Statiaan (die nu eenmaal van eten houdt, als het maar veel is...) komt gewoon een bestelling plaatsen alsof het een foodsale is: "doe mij maar vier porties zo-en-zo" en dan gaan ze dat thuis opeten. Hoe het ook zij, het was een vrolijke happening op het terrein van Lions Den, opgeluisterd door muziek. Tegen tien uur hebben we onze spullen weer gepakt en zijn we naar huis gegaan. Je gaat dan weer niet meteen naar bed en onwillekeurig ga je dan weer wat later slapen, terwijl de wekker de volgende ochtend gewoon om half zes weer afgaat... De andere happening was dus het Science Cafe. Ditmaal een paar lezingen over heel moeilijke dingen in de biologie (Jan is geweest en die kon niet alles volgen...) maar het was - als altijd - best wel weer gezellig.

Wel, ons dunkt dat er weer genoeg is beleefd in de afgelopen dagen. Februari staat al weer voor de deur en tja, daarin valt dan weer een voorjaarsvakantie. Rond die tijd komen we vast wel weer even in de lucht. Tot dan!

Groet,

Mia en Jan.