‪

‬Statia, 8 februari 2020. ‪

‬Vrienden,

Maandag 6 januari begint de school weer. Voor Mia - nog in Europees Nederland - is het een emotionele dag met haar zussen en moeder: het graf van haar vader (45 jaar geleden heel plotseling overleden, dat dan weer wel...) wordt geruimd (Den Helder) en het restant wordt gecremeerd in Schagen. Dit alles op verzoek van Mia-s moeder. Het was toch een wat emotionele dag maar een om met een goed gevoel aan terug te denken.

Mia is de rest van de week in de weer met bezoekjes afleggen, afscheid nemen en de bagage zodanig herverdelen dat ze uitsluitend met handbagage terugreist. De rest wordt via de transporteur naar Statia gebracht.

Zaterdag 11 januari heb ik het wandelen maar weer eens opgepakt. Ik moet toch wat doen om de overtollige heerlijkheden (Kerst, Oud- en Nieuw) van me af te "sporten". Het waait behoorlijk en zo blijkt bij Garry een balustrade van de verdieping te zijn afgewaaid en de voorruit van de auto van zijn vrouw Helen te hebben beschadigd.

Zondagavond 12 januari 2020 is er een "Mega D Family Dinner". Mega D bestaat 10 jaar en dat wordt gevierd. Iris (voormalig collega, partner van Ariel, woonachtig in Europees Nederland) heeft gedurende haar verblijf op het eiland tamelijk intensief gewerkt met en voor Mega D. Zij ontvangt een uitnodiging voor dit diner en zendt deze door naar mij met het voorstel dat ik in haar plaats ga. Zo gezegd, zo gedaan. Allemaal heel gezellig en Mega D heeft heel veel (ca. 20) awards uitegereikt aan iedereen die hem in de afgelopen tien jaar op betekenisvolle wijze heeft geholpen, zo ook Iris. Ik neem namens haar de award in ontvangst. Gedurende het diner worden er doorlopend twee filmpjes uit die periode geprojecteerd: filmpje 1 en filmpje 2.

Op school is het inmiddels toetsweek: niet zoveel les maar wel toetsen maken en nakijken. Van het docent-zijn is dat, althans in mijn optiek, het minst leuke deel van het werk: toetsen nakijken. Erg tijdrovend en een arbeidsintensief klusje. Maar goed: iets moet het minst leuk zijn, nietwaar?!

Maandag 13 januari ga ik met de auto naar school (Mia is er nog niet). Ik rij de auto naar buiten en alvorens te vertrekken doe ik dan - natuurlijk - het hek achter me dicht (je wilt immers geen geiten, koeien of ezels in je tuin ;-). Juist op dat moment: een wolkbreuk. Ik heb even in de auto geschuild. Toen het weer enigszins droog was heb ik het hek gesloten en de weg vervolgd naar school.

Dinsdag 14 januari ontvang ik een filmpje van Emilia waarop te zien is dat ze op een kunstijsbaantje in het centrum van Middelburg de stoute schoenen (= schaatsen) heeft ondergebonden en haar eerste stappen en slagen heeft gewaagd. Of ze gevallen is weet ik niet maar op het filmpje is dat in elk geval niet te zien ;-))

s-Avonds komt Mia weer thuis. We gaan even eten op de Boardwalk en daarna slaapt ze een gat in de dag.

Vrijdag 17 januari is er in de middag een begrafenis. Als wij langsrijden is de feitelijke begrafenis net achter de rug: iedereen is weer op weg naar huis (of naar waar dan ook). Het is wat genant op er een foto van te maken maar het beeld van die middag dat ons bijstaat kunnen we ook beschrijven. Een pickup vervoert achterin (in de bak) drie volwassen mannen in een stemmig donker pak. Daar waar je kinderen verwacht zitten nu drie mannen die van een begrafenis terugkomen. Een in Europees Nederland onbestaanbaar beeld!

Dinsdag 21 januari is er weer een begrafenis, dit keer de vader van leerling Jasper. Hij was al ernstig ziek, maar het verlies van je vader is natuurlijk toch een ingrijpende gebeurtenis. Klasgenoten, docenten en directeur gaven acte de presence.

Donderdag 23 januari komen Maaike en haar zus Harmien. Donderdagmiddag arriveert hun vliegtuig ongeveer een uur te laat: het blijkt dat vanwege slecht weer in Sint Maarten het vliegtuig niet op tijd kon opstijgen. Om een uur of vier arriveerden ze dan toch. We brengen even de koffers naar huis, praten wat bij en gaan eten op de Boardwalk.

De volgende dag moet Jan gewoon naar school. Mia gaat met de dames naar Whitewall en we lunchen met zijn allen bij Ocean View. In de middag gaan we naar de Botanical Garden. Zowel vanaf Whitewall als vanaf Botanical Garden heb je een mooi uitzicht op Sint Kitts. We lopen daarna over het terrein van Ishmael Berkel: het Berkel Family Museum. We zwemmen (lees: dobberen) wat in het zwembad van het Golden Era Hotel. s-Avonds eten we bij Fay-s restaurant: aan de buitenkant nauwelijks te herkennen als restaurant (hoewel Fay tegenwoordig een lichtbak buiten heeft hangen), maar heel gezellig (en bijzonder lekker) sizzling shrimp/chicken/beef, met een verfrissend biertje (Coors Light) gegeten en gedronken.

Zaterdag gaan Harmien en Jan de Quill op (Maaike voelde zich deze ochtend enigszins grieperig). Eind van de ochtend (het ging regenen...) zaten we aan de koffie en aan een glas sorrel bij Paramira. De regen dreef ons naar binnen en aldaar hebben we een broodje gegeten. In de middag rijden we rond met onze gasten. We rijden over The English Plantation (altijd weer indrukwekkend!) en langs Zeelandia (aan de andere kant van het vliegveld). s-Avonds eten we bij Blue Bead.
Noot: In de ochtend ligt er een groot cruiseschip op de rede. Het blijkt de Queen Victoria te zijn. Waarom de boot er lag weten we niet, Statia is immers niet een reguliere bestemming voor de grotere cruiseschepen. Maar goed, altijd weer bijzonder... Via de app MarineTraffic kunnen we overigens zien hoe en wat: de schermafbeeldingen zijn opgeslagen in een foto-album. Even later blijkt de boot weer vertrokken: op weg naar Barbados (aldus MarineTraffic)

Zondag gaan we naar de kerk. Maaike en Harmien ervaren wat wij ook (telkens weer) ervaren: het is best een hechte community en - misschien wat typisch om te zeggen - het is best gezellig in de kerk. Na afloop gaan we naar Harbour Club voor koffie met gebak. Daarna zijn we naar Duggins gegaan voor de boodschappen die we vervolgens thuis hebben gebracht. Thuis wat thee gedronken en rond half vijf naar Scubaqua: even de zee in. Na een verfrissende douche (bij Scubaqua) zijn we gaan eten bij Frenky-s. Het was weer een mooie dag.

Maandagochtend is er een Assembly op school. Een korte, om het schaakteam van Etienne (en dan met name Nixon en Djairo) in het zonnetje te zetten: Nixon en Djairo hebben bij een toernooi op Sint Maarten met ook deelname vanuit Saba de eerste en tweede plaats behaald. Een groot succes!

Maandagochtend lopen Maaike en Harmien een rondje door het dorp onder leiding van Gay Soetekouw. Zij weet heel veel van de geschiedenis van het eiland en het hele verhaal moet natuurlijk worden verteld: we zijn zomaar ruim twee uur verder alvorens de wandeling eindigt waar hij ook begon, voor het museum. Dat is vlakbij Paramira dus daar wordt geluncht. In de middag even naar huis gegaan en later weer gaan zwemmen bij Scubaqua. s-Avonds eten we thuis: rijst!

En dan is het alweer dinsdag: de dag van vertrek (of: voortzetting van de reis, Maaike en Harmien vliegen via Sint Maarten naar Saba). Het was heel gezellig en fijn dat ze er waren! Ons rustige leven hervat zich. De week hobbelt zonder noemenswaardige evenementen verder.

Dan is het 5 februari: Tim van Dijk arriveert op het eiland en Mia is zijn chauffeur en afsprakenmaker. Hij doet in twee dagen tijd een hele reeks interviews teneinde de opdrachtgever (NTR) beeld en geluid te geven bij de wisseling van de wacht van de regeringscommissarissen (Franco/Stegers => Van Rij/Francis). Per 15 februari treedt het nieuwe duo aan. We hebben de indruk dat Tim meer dan tevreden is met onze ondersteuning en donderdagavond vertrek hij weer naar huis (Sint Maarten).

Woensdagavond (5 februari) eten Etienne, Frida en de vader en moeder van Etienne bij ons. Tim is er natuurlijk ook bij. Mia heeft weer iets heerlijks met rijst voorbereid (o.a. hete eitjes en smoor [= stoofvlees]).

Toch ook weer twee onverwachte gevallen van overlijden deze week: een vader van een leerling (Victor "Bongo" Lijfrock, broer van Milly, oom van ZDijah) en de 36-jarige (!) partner van apotheker Yvette. Wij kennen beiden niet goed, maar met name het dorpse karakter alsook het onverwachte karakter van het overlijden maakt dat een en ander toch niet ongemerkt langs ons heengaat.

Wel, toch allemaal weer een heel verhaal geworden! Mooi geweest: we gaan de brief verzenden!

Groet, en tot de volgende keer.

Mia en Jan.

Sint Eustatius