Statia, 8 oktober 2016.

Vrienden,

Het nieuwe schooljaar is begonnen maar wat mij betreft is het vooral een rommelig begin. Natuurlijk was het bezoek aan St Kitts leuk en leerzaam maar de andere kant van de medaille is dat er een week aan lessen verloren is gegaan. En voor de herfstvakantie moet in het programma toch weer enige voortgang te zien zijn. Elke periode wordt elke docent geacht om elke klas - ten minste - drie toetsen te geven en de herfstvakantie is er al weer zo kort na aanvang van het schooljaar dat een week afwezigheid best wel storend is (niet voor de leerling natuurlijk ;-)!

En dan is er natuurlijk ook nog het overlijden van Bas. In vorige brief maakten we er al melding van en in de dagen er na was het schoolprogramma ook behoorlijk van slag. We noemden al de Assembly op de woensdagochtend: indrukwekkend hoe de kids zich enorm snel kunnen organiseren. Als dinsdagavond het nieuws van het ongeval bekend is en woensdagochtend is het grootste deel van de leerlingen in oranje gymshirt (als eerbetoon) op school dan is de avond en de nacht dus flink wat afge-appt! Hoe een klein dorp dan toch weer groot kan zijn. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik, toen ik op school arriveerde en al dat oranje zag, toch wel een brok in de keel kreeg en een traantje moest wegpinken. De donderdagavond was er op school een candlelight-memorial met ook weer toespraken, herinneringen en dans.

Maandagmiddag was er in de sporthal - niet alleen een geschikte, grote ruimte maar toch ook verscheidene jaren het werkdomein van Bas - een herdenkingsdienst waarbij Susan, de moeder van Bas en de moeder van Susan aanwezig waren. Een indrukwekkende dienst met zeer veel belangstelling van de bewoners van het eiland en diverse voordrachten, zang en dans. Vrijdag gaat het lichaam van Bas terug naar Nederland. Op Sint Maarten doen veel fietsliefhebbers hem uitgeleide met een wiel in de hand als laatste groet. Woensdag zal er een dienst zijn in Delfzijl.

En dan begint - eindelijk - het normale (school)leven terug te keren. Ten opzichte van voorgaande twee jaren heb ik het dit jaar heel rustig. Althans voor wat betreft het aantal uren. Dat komt zo. Toen ik hier arriveerde in 2014 was er bedacht dat havo 4 en 5 wel samengevoegd konden worden in een aantal vakken: dat zou uren schelen en daarmee budget. Vanaf het begin af aan heb ik mij daartegen verzet: havo vier en havo vijf die dan ook nog eens elk zijn verdeeld in wiskunde A en wiskunde B, dat leek me niet goed voor de organisatie van de les. Ik heb dus altijd heel kleine klassen gehad (voor wat betreft de bovenbouw van de havo) maar wel altijd gescheiden 4A, 4B, 5A en 5B. Dat maakte dat ik relatief veel uren draaide: dat vond ik helemaal niet erg want het effect was dat ik mij gedurende een les geheel aan die ene klas en dat ene type wiskunde kon wijden. En, voor de goede orde: die extra uren werden niet uitbetaald, dat zou ik ook niet willen! De maatregel was bedacht als bezuinigingsmaatregel en die ga ik dus niet zomaar ongedaan maken!

Met de aanvang van dit jaar vond mijn directeur echter dat ik terug moest naar mijn contractueel afgesproken aantal uren en gezien ik inmiddels ook economie geef heb ik slechts drie klassen (H3, H4, H5) waarin ik naast economie, wiskunde A, B en D geef. In totaal gaat het hier om 23 leerlingen! Niet allemaal gemakkelijke leerlingen maar toch, allemaal reuze overzichtelijk. Bovendien, afgezien van de instromers vanuit VMBO-T4, zijn het allemaal leerlingen die ik in voorgaande jaren ook al heb gehad. Het enige nadeel hiervan is dat de binding die je zou willen hebben met zoveel mogelijk leerlingen - per slot van rekening bestaat onze school slechts uit ca. 270 leerlingen - eigenlijk alleen maar hebt met het kleine groepje van de havo-bovenbouw.

Op een dag zijn we weer eens bij Scubaqua (we eindigen bijna elke dag hier: we nemen een duik in het water, we dobberen wat en nemen de dag door, alvorens boodschappen te doen en weer naar huis te gaan) en dan is er zowaar een prachtige zonsondergang. Omdat de zon zo prachtig ondergaat, niet onderbroken door wolken aan de horizon, is de kans groot dat we een green flash kunnen waarnemen, en ja hoor: op het moment dat de zon geheel achter de horizon verdwijnt is er een fractie van een seconde (of was het misschien wel een hele seconde) een prachtige groene flits te zien. Het is niet een heel bijzonder natuurfenomeen maar zo heel vaak zie je zoiets nu ook weer niet. Altijd weer leuk! Overigens, de uitspanning Smoke Alley (die wij nog nooit open hebben meegemaakt) heeft een bord uithangen waarop de Green Flash gegarandeerd wordt, maar dan wordt er overduidelijk een groen flesje bier bedoeld!

26 en 27 september was er de jaarlijkse conferentie van het tourist office, dit keer over "Accessability of Statia". Het was een goede bijeenkomst. Gepraat over het toegankelijk maken van onder meer hotels etc. op het eiland voor mensen met een beperking (mobiliteitsprobleem, slechtziend). Het is een heel mooi streven maar de aller-, allergrootste moeilijkheid voor mensen met ernstige mobiliteitsproblemen is om op het eiland te komen: de kleine vliegtuigjes van Winair zijn niet echt ingericht op vervoer van rolstoelpassagiers. Maar misschien komt er een dagelijkse bootverbinding met St Maarten! Het zou prachtig zijn als mensen met een mobiliteitshandicap hier zouden kunnen duiken.

De 26ste, begin van de avond, was er weer een editie van "Taste of the Culture". Van de vele nationaliteiten op Statia waren er 10 vertegenwoordigd en kon er van verschillende gerechten geproefd worden. Op 3 oktober wordt in Leiden het Leidens Ontzet gevierd. Mia vond dit een mooie gelegenheid om dit verhaal op Statia te vertellen met de onvermijdelijke hutspot met klapstuk. Daar hoort ook haring en wittebrood bij maar haring is hier niet voorradig. Het was een mooie avond!

Eind september ontvang ik een mailtje met daarin mijn resultaat van het examen Engels: zowaar heb ik het C1-niveau behaald! Zij die mij wat beter kennen zullen beamen dat ik helemaal niet zo'n talenwonder ben. Als ik al inmiddels zou zijn gegroeid van mijn HBS-Engels naar het Cambridge C1-niveau dan is dat niet door studie het afgelopen jaar maar gewoon doordat je hier op het eiland dagelijks oefent (in de winkel, op straat, op school, met onze Amerikaanse vrienden en ook met de door-en-door Engelse Vicky en Roy). Evengoed is het natuurlijk wel leuk dat ik deze "hindernis" op weg naar de Engelstalige instructie op school weer heb genomen.

Mia had gehoord dat er op een dag schildpadeieren zouden zijn uitgebroed (zeg je dat zo?). Op het strand voor Scubaqua zouden de hawksbill sea turtle hatchlings hun weg naar zee vinden. Stenapa-medewerkers instrueerden de toeschouwers vooral niet in te grijpen wanneer een schildpadje ogenschijnlijk hulp nodig heeft: hij redt zichzelf wel! Een tamelijk groot gezelschap zag de piepkleine schildpadjes over het strand kruipen richting hun natuurlijke habitat: de zee!

Wat hebben we nog meer meegemaakt de afgelopen maand... Dat Jan zijn haar wordt onderhouden met een tondeuse is misschien niet zo vermeldenswaardig maar ook Mia, bij gebrek aan een kapper, houdt haar haar kort met een dergelijk apparaat. Het resultaat is een korte coupe die hier op ons tropisch eiland absoluut niet misstaat. Verder werd 21 september aandacht besteed aan een fotoboek over Statia (jammer dat er helemaal geen toelichtende tekst bij staat; overigens geweldig mooie fotos). Mia had het boek al in Nederland besteld, alwaar het al eerder beschikbaar was gekomen. Op 16 september nemen vrienden en buren afscheid van Michael en Kathy die een enorm mooie cruise over de Stille Oceaan gaan maken (tot medio november!): dit afscheid doen we met een hapje en een drankje bij Quill Garden. Op 5 oktober nog een Assembly op school die is georganiseerd door de leerlingen van havo 4 en 5. Daarin o.m. een gastspreker (de Zweedse Nils Kastberg) die namens de Verenigde Naties een toelichting gaf op de rechten van het kind. De Assembly stond overigens in het teken "meedoen is belangrijker dan winnen".

Orkaan Matthew was toen hij ruim langs de bovenwindse eilanden passeerde nog geen orkaan, wel veel wind en regen en geen schade. Ja, wat omgewaaide bomen maar verder niet. Pas boven de Caribische Zee ontwikkelde deze tropische storm zich tot een orkaan met kracht 4! De gevolgen voor Haiti zijn verschrikkelijk!

Op 5 oktober is het Teachers Appreciation Day: alle docenten krijgen een mok met het logo van Statia en je eigen naam. Tot slot is in de avond van 6 oktober een bijeenkomst van ouders van (school)kinderen in Lions Den om het belang van de rol van de opvoedende ouders bij de opleiding van hun kinderen onder de aandacht te brengen.

Wel, tot zover weer een verslag van de afgelopen periode. Het is nu weekend en de komende week is het herfstvakantie. We gaan er even van genieten! Tot de volgende keer!

Mia en Jan.

Sint Eustatius