Statia, 9 februari 2019.

Vrienden,

Tja, en dan begint school weer. De kerstvakantie ligt achter ons dus (nieuwjaarsborrel op 7 januari bij Boardwalk Cafe) en, zoals de vergelijking wel eens wordt gemaakt, waar we voorafgaand aan de kerstvakantie langzaam naar het hoogste punt van de achtbaan klimmen, roetsjen we na de kerst met grote vaart weer naar beneden alwaar we - bijna voor je het in de gaten hebt - weer in de eindexamensfeer zitten. Het is in deze tijd vooral een kwestie van de eindexamenleerlingen voorbereiden op dit eindexamen. Sprekend voor mijzelf: naast havo 5 geef ik les aan Academic 4 en Academic 3. Deze twee Academic klassen zijn de "betere" leerlingen in het CXC-programma. In beginsel gaan deze studenten op voor het CSEC-examen (volgend jaar voor A4, het jaar erna voor A3) dat zich laat vergelijken met het havo-niveau, maar het is beleid bij ons op school dat alle studenten sowieso eerst opgaan voor het CCSLC-examen zodat wanneer CSEC toch te hoog blijkt gegrepen, in elk geval een diploma op het niveau van voortgezet onderwijs wordt verkregen. Na dit CCSLC-niveau worden dan keuzes gemaakt voor CSEC dan wel CVQ-opleidingen. Allemaal nieuwe afkortingen: toen ik zelf voor het eerst werd geconfronteerd met CXC had ik er nog nooit van gehoord maar het blijkt een Caribisch examenstructuur te zijn die al bestaat sedert de jaren zeventig van de vorige eeuw. Dus niet echt een lokale opleidingshype, doch een ongeveer even oude ontwikkeling als de mammoetwet die ons indertijd havo, vwo etc. heeft gebracht. Meer info op www.cxc.org.

Desalniettemin zijn er wel bijzondere accenten. Een voorbeeld: in Nederland zijn er - voor wat betreft de wiskunde - twee methoden die de markt bepalen: Moderne Wiskunde en Getal en Ruimte. Beide methoden maken elkaar niet zoveel en zijn gebaseerd op de wettelijk geldende eindtermen voor havo en vwo. Deze eindtermen staan beschreven in een zgn. syllabus (zie de website examenblad.nl). Genoemde twee methoden zijn cyclisch opgebouwd wat zoveel betekent dat je in elke ronde (of: elk jaar) dezelfde dingen weer tegenkomt maar dan net een tikje diepgaander. Denk hierbij bijvoorbeeld aan getallen: eerst leer je de natuurlijke getallen zoals 1, 2, 3 en zo verder, in een volgende ronde komt daar de nul bij en ook de negatieve gehele getalen. Weer een ronde later blijken die gehele getalen ook nog eens op elkaar gedeeld te kunnen worden zodat breuken ontstaan. Vervolgens zijn er getallen die niet echt gelijk zijn aan een breuk zoals pi of wortel twee. En dan zijn er ten slotte de complexe getallen met een reeel en een imaginair deel (dit laatste overigens niet voor havo maar voor vwo, en ja, ook een beetje voor havo-wiskunde-d).

In CXC wordt de syllabus niet slechts gebruikt als vastlegging van de eindtermen maar zij blijkt in de praktijk ook de volgorde waarin wordt lesgegeven te bepalen. En zo zie je een sequentiele methode waarin eerst van alles over - bijvoorbeeld - getallen, daarna van alles over ruimtelijke lichamen, dan weer over statistiek, etc. Naar mijn stellige overtuiging blijft de stof beter beklijven in de cyclische methode maar op de een of andere manier doceren de CXC-specialisten die ook onze school adviseren toch vooral de sequentiele methode. Tja, en zo rommelen we verder...

12 januari is een zaterdag waarop bij de Woodleys weer eens iets in de tuin gebeurt. Het huis wordt in de wandelgangen ook wel "big yard" genoemd vanwege de grote tuin en de gehele familie Woodley komt in het weekend bijeen (als de zoete inval). Om iets terug te doen heeft Mia haar wafelijzer meegenomen om wafels te maken voor hen die willen. De honing liet iedereen goed smaken op deze wafels. De kinderen Woodley spreken overigens niet van wafels met honing maar van wafels met saus. Ook goed natuurlijk!

15 januari was er een speciale versie van het Science Cafe (georganiseerd door CNSI). Een trosje archeologen heeft een onderwater-expeditie gedaan en daarover ging dit cafe. Een welkome afwisseling tussen de andere cafe-sessies (eens per maand) die meestal gaan over ratten, vleermuizen, vlinders, leguanen en ander hier levend gebeeste. Deze keer ging het over de maritieme expeditie met uitleg over hoe je de spullen in kaart brengt, de ouderdom ervan bepaalt en tracht te relateren aan schepen die hier hebben rondgevaren en zijn vergaan. Eerder die dag maak ik enkele fotos van een slangetje bij de tuin van Doreth (vlak bij het politiebureau).

De nacht van 17 op 18 januari hebben we een logee: Tim van Dijk - een camaraman die op Sint Maarten woont - had een opdracht van NTR om een reportage te maken op Statia. Twee zaken stonden centraal. Enerzijds is er een huizenproject waarop de initiatiefnemer graag wat media-aandacht wilde vestigen, anderzijds is er het wegenproject (of breder: de projecten die de infrastructuur verbeteren). Ten aanzien van de huizen hadden wij (Tim en wijzelf) vooraf een wat bijzonder idee. Het project kent weinig bekendheid dus waarom zou er nu ineens media-aandacht aan moeten worden geschonken? Bij het NTR gaat het, net als andere omroeporganisaties, ook in Europees Nederland, toch vooral om de nieuwswaarde en wat minder om een particulier project in het zonnetje te zetten. Het bleek inderdaad allemaal niet zo vanzelfsprekend en hoewel er een reportage is gemaakt heeft NTR deze dan ook nog niet vrijgegeven op het internet. De andere reportage betreft de vernieuwing van de wegen. Die reportage blijkt succesvol te zijn geweest en is veel bekeken, aldus Tim. Je kunt hem zelf natuurlijk ook bekijken op de NTR-website.
Noot: We hebben Tim recentelijk ontmoet rondom onze cruise die begon en eindigde op Sint Maarten. Toen hij ons naar de boot bracht, wilde wij er zo dicht bij mogelijk worden afgezet. Tim draait zijn raampje open bij deze of gene beveiligingsbeambte en Mia roept ook wat via het open raampje, waarop ik tegen Mia zeg: "Tim heeft de regie, dus laten wij nu stil zijn". Kennelijk heeft die uitspraak indruk gemaakt want nog dagen erna spraken Tim en Esmeralda ook tegen elkaar in termen van "wie heeft hier nu eigenlijk de regie?".

19 januari gaan Lupita, Floyd en Jan de Quill op (een grote wens van Lupita). Lupita komt van Aruba, doet een project op Sint Eustatius en kent Floyd van vroeger (toen ook Floyd aldaar op school zat). Na de klim en terugkeer hebben we koffie gedronken op onze porch. Samen met Mia heeft Lupita met ons wafelijzer wafels gemaakt met speciaal door haar daarvoor bereid pompoenprutje. Als iemand, die op het wat Aruba woont, is ze natuurlijk gewend aan het Papiementu: het "hopi bon goed" was dan ook niet van de lucht.

Zdijah is op 24 januari vertrokken en wij hebben afscheid van haar genomen. We hebben haar wat geld toegestopt om op Schiphol met de familie wat koffie te drinken. Kennelijk is dat ook gebeurd want na aankomst ontvingen we een foto waarop de familie van Marlene (zus van Milly, tante van Zdijah) uitbundig lachend naar de camera kijkt vanaf een tafeltje met - kennelijk - Starbucks bekertjes ;-))

Op 25 januari en op 1 februari is er een foodsale (bbq sale) bij Charlies Place. Dit is een beproefd middel om geld te verzamelen voor een goed doel. Het goede doel is ditmaal het jeugdkoor van de Bethel Methodist Church: een reis naar Sint Maarten staat op het programma en moet worden bekostigd. Mia draagt bij door wafels te maken en te verkopen (met echt Statiaanse honing zijn ze best lekker!).

Op 2 februari zien we de Sea Cloud voor anker gaan op de rede van Sint Eustatius. Zou de lokale horeca hiervan weten? Het lijkt er op dat ze dat niet weten, zo leren wij na een telefoontje. Wij zien dit toevallig gebeuren vanaf het terras van Harbour Club en identificeren de boot met behulp van de app MarineTraffic (reuze handig!).

Zondag 3 februari landt Mok al weer voor de vierde keer sinds we hier zijn, op het eiland. Donderdag 7 februari is het een jaar geleden dat formeel is ingegrepen door de Europees Nederlandse Rijksoverheid in het bestuur van Sint Eustatius. Tim van Dijk maakt in opdracht van NTR hierover een reportage. Zie de reportage op de NTR-website.

Vrijdag 8 februari is er de formele "opening" van de CVQ-opleiding (CVQ is het CXC-equivalent voor MBO) "Early Childhood Development". Ik ben er even bij en maak wat fotos voor de Facebookpagina van school. Zaterdag 9 februari verzorgen Mok en Mia een Indonesische rijsttafel bij Paramira. Het was een geslaagde avond. Dat vonden niet alleen wij maar vooral ook alle gasten. Kortom, het was allemaal weer "leuk en lekker". Het weekend is weliswaar nog niet voorbij maar de nieuwsbrief is nu wel af. Dus verzenden we hem maar. Tot een volgende keer.

Groet,

Mia en Jan.