Statia, 22 maart 2015.

Vrienden,

Emilie is deze week onze gast en ze rijdt met Mia rond over het eiland, leert de winkels kennen en we bezoeken natuurlijk de duikschool. Ze vindt het eiland bijzonder rustig en ervaart dat als erg prettig. Curacao is in haar beleving chaotisch druk vergeleken bij ons eiland. Kortom, het is, ook naar haar overtuiging, absoluut een aanrader om ons Statia te bezoeken als je op zoek bent naar een rustige omgeving met veel vriendelijke mensen.

In het weekend van 14 en 15 maart maken we - Emilie en Jan - twee fikse wandelingen. Zaterdag gaan we met Dennis en Tessa mee naar Jenkins Bay. Dat is een wandeling naar Venus Bay en als je daar bijna bent nog eens een dikke kilometer linksaf. En bij een dikke kilometer denk je natuurlijk "o, dat is zo ver nog niet" maar dan moet je je bedenken dat die kilometer wel over een drooggevallen rivierbedding loopt, bezaaid met grote stenen: geregeld moet er worden geklauterd! En, niet te vergeten, dit deel van het eiland is tamelijk dor en droog en hoewel geen plantenkenner, maak ik toch al snel de associatie met acacia-bomen en -struiken. En voor degene die ook bij acacia denkt "waar gaat dit over": die struiken bevatten fikse doornen! Helemaal schrammenvrij verloopt die wandeling dan ook niet. Wel mooi natuurlijk! Overigens ligt op het laatst Jenkins Bay zelf een heel eind in de diepte, via een tamelijk steile afdaling te bereiken. Emilie en ik wachten op een comfortabel "tussenstation" op de klimgeiten Dennis en Tessa.

Zondag gaan we de Quill op. Een steil pad blijkt een aanslag op de conditie en eenmaal het asfalt achter ons gelaten blijkt de tocht naar boven nog steeds van een indrukwekkend stijgingspercentage te zijn voorzien. De kraterrand is altijd weer fascinerend, zelfs als we de krater zelf niet ingaan. We klauteren door richting Panoramapoint en eenmaal daar aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over zo goed als het gehele eiland. De terugweg verloopt minder stijl maar duurt dan ook wat langer: via een mooie boswandeling komen we weer aan bij het huis van de gouverneur waarna we weer snel thuis zijn. Een mooi moment van rust.

Deze zondagochtend heeft ook Mia van Venus Bay genoten! Barry, een Amerikaan, werkzaam bij het olieoverslagbedrijf Nustar, beschikt over een kruising tussen een quad, een tank en een golfkarretje. Je zit op een bankje en geen helling of rivierbedding blijkt meer onneembaar. Min of meer comfortabel (wel af en toe goed vasthouden) rijdt Mia met Barry mee naar Venus Bay en op deze manier wordt ook dit deel van het eiland voor haar ontsloten.

Dinsdagavond eten we gezellig op onze porch met Jos, Carli en Dennis (Tessa blijkt ziek) en woensdag is het al weer de vertrekdag voor Emilie. Ze gaat eerst nog een paar dagen naar Curacao alvorens weer terug naar Nederland te gaan. Op woensdagochtend wordt nog even veel onkruid gewied naast ons huis: ons witte huis lijkt nu nog groter…

Diezelfde woensdag zijn er hier verkiezingen. De campagne in afgelopen weken zal niemand zijn ontgaan op het eiland en het moment is aangebroken dat ook de kiezer kleur moet bekennen. Groen, wit, oranje of rood: wat zal het worden. De volgende dag weten we het. De PLP heeft nipt gewonnen van de DP (beide twee zetels) en de UPC heeft ook een zetel. We zijn erg benieuwd hoe in deze samenstelling Statia verder aan haar toekomst gaat werken. De stemming zelf is als een soort kermis: alle partijen laten zich nog even van hun beste kant zien en lijsttrekkers (en andere genomineerden) zijn allemaal aanspreekbaar voor het Statiaanse volk. Een gezellige boel en met een totaal aantal stemmen van ca. anderhalf duizend is het toch een redelijke opkomst.

Donderdag gaan mijn skivrienden (zoals het begon: het HDFC-ski-weekend) een weekend naar het Franse Chatel. Ik wens ze veel succes waarop ook een enkele reactie: leuk! Van de groep die vijf jaar geleden voor het eerst ging zijn alleen Paul en mijn hotelkamergenoot Hans nog over. Alle voorgaande vier keer was ik er ook bij! Het wordt vast een gezellig weekend. De beleving van sneeuw en skiën is hier overigens er wel een die ver van je af staat. Mijn goede herinneringen worden er niet minder om. Ik hoor graag van de belevenissen! Terug naar hier!

Donderdagmiddag zien we het stationsschip, Zr. Ms. Zeeland, voor de kust liggen en via een snelle, effectieve mailwisseling wordt een rondleiding voor elf leerlingen van onze school geregeld. Nadere invulling afgestemd met Etienne en met de schoolleiding. Zondagochtend worden we opgehaald met een snelle speedboot (FRISC) en aan het eind van de ochtend in de haven weer afgezet. Elf kids hebben een prachtochtend gehad! Een foto-impressie is te zien via o.a. de facebook-link op de website van de school.

Wel, het lijkt wel weer even genoeg voor een nieuwsbrief. Even verzenden en dan...

Tot de volgende keer! Groet,

Mia en Jan.

Sint Eustatius