Statia, 13 september 2020.

Vrienden,

Telkens als ik weer eens een nieuwsbrief verzend, bedenk ik mij "o ja, daarover zou ik nog wat schrijven". En dat vergeet ik dat toch weer. Nu vergeet ik het niet. Ik maak er even een speciale alinea voor vrij, sterker ik begin er gewoon mee. Waar gaat het om? Eigenlijk om heel kleine dingen die het leven zo mooi maken. Meer dan eens bedenken wij ons dat het gewone Statiaanse leven zo veel lijkt op ervaringen die je opdoet in een vakantie. Laatst liep ik naar beneden en ongeveer ter hoogte van het ziekenhuis keek ik voor mij uit en zag op zee een cruiseschip liggen. Als ik er nog eens naar kijk dan kan dat toch zo maar een ansichtkaart zijn die je vanaf een vakantie stuurt? En als ik zaterdagochtend een wandeling maak naar Fort de Windt (Whitewall) en je loopt langs de Spaanse bakker aan de Kerkweg waarbij de geur van vers gebakken brood in je neus kriebelt: een heus vakantiegevoel, toch? Zelfs als je naar een food sale gaat op het parkeerplaatsje bij de kerk of bij Charlies Place, dan kun je je wanen (zeker als je even je ogen dichtdoet en geniet) op een marktje in - bijvoorbeeld - Frankrijk of Spanje. Kortom, het gewone leven op Statia is vaak al zo vakantie-achtig. Een laatste voorbeeld: een hapje eten eind van de middag of begin van de avond bij het Boardwalk Cafe: genietend van een hapje kijk je uit over de haven met daarnaast en daarachter de Caribische Zee. Alleen al bij het opschrijven hiervan maakt zich een ontspannen vakantiegevoel van ons meester. Wij wilden dit toch even delen met jullie.

Dan terug naar het nu. Of beter: terug naar waar we waren gebleven. Het was zomervakantie en we hebben de CXC-examens (zowel CSEC als CCSLC) gedaan. Nu maar wachten op de uitslag maar die wordt pas eind september verwacht. Maar intussen zijn er enkele examenstudenten die nu dus klaar zijn met de middelbare school en in Europees Nederland verder willen studeren. Naar aanleiding van noodkreten van studenten en ouders, nu aanwezig bij Fontys Eindhoven en de Hogeschool Rotterdam klim ik weer eens in de pen (mail naar de scholen maar ook naar Nationale Ombudsman, Onderwijsinspectie, MinOCW en de Tweede Kamer). Dat schrijven vind ik niet zo erg maar sommige dingen zijn zo voorspelbaar. Het ministerie van OCW heeft het dossier Engelstalig onderwijs op Sint Eustatius gewoon veel te lang laten liggen. In oktober 2014 neemt toenmalig staatssecretaris Sander Dekker het besluit om de instructietaal in de scholen op het eiland Engels te laten zijn en het onderwijs in te richten volgens het CXC-model. De eerste studenten in dit nieuwe regime stromen in per zomer 2015 en dan doen ze vijf jaar later (nu dus) examen. En ineens wordt het minOCW wakker: o ja, dat is waar ook. We moeten nog iets regelen en dat is niet gebeurd. En nu zijn er dus aansluitingsproblemen bij de instroom van nieuwe studenten in het hbo in Europees Nederland. Laten we hopen dat deze problematiek snel de wereld uit is, anders volgt dit moeizame traject volgend jaar gewoon weer.

Dan is er wat gedoe rond de ziektekostenverzekering van Emilia, onze student in Middelburg. Wat is het geval? Zij is, net als andere studenten afkomstig van Caribisch Nederland, verzekerd (althans voor de zorg) door toedoen van ZVK (het "ziekenfonds" voor ons allen in Caribisch Nederland). ZVK verzorgt ook de verzekering van de uitvliegende studenten. Maar dat gaat een beetje knullig. Die verzekering wordt ondergebracht bij een maatschappij die gespecialiseerd is in verzekeringen voor expats (Nederlanders in het buitenland of buitenlanders in Nederland), terwijl het gaat om Nederlandse studenten die gaan studeren in Nederland. Nota bene op de website van die maatschappij staat dit vermeld, alsook dat deze maatschappij niet geldt als een zorgverzekering zoals de wet die definieert. Het begon al met kleine ongemakken zoals het zelf moeten betalen van doktersbezoek en het dan later kunnen declareren maar dan krijgt zij onlangs een briefje van het CAK dat uit onderzoek is gebleken dat zij "onverzekerd" is en dat is strafbaar. Onverzekerd? Het was toch goed geregeld door het ZVK? Hierover had ik al eens (december 2019) een briefje geschreven aan de Commissie VWS die mijn vraag had doorgezet naar staatssecretaris Blokhuis. En deze staatssecretaris schrijft mij terug dat de Caribisch Nederlandse studenten geprivilegieerd zijn ten opzichte van de Europees Nederlandse studenten vanwege deze door toedoen van ZVK verzorgde verzekering. Hoe het precies komt dat de ene Caribische student wel en de andere niet wordt "uitgefilterd" als "jij bent niet correct verzekerd" weet ik niet, mogelijk omdat Emilia als student een tijdje heeft gewerkt bij MacDonalds (maar menig student in Nederland doet een studentenbaantje, daar is niets geks aan), maar hoe het ook zij, Emilia wordt dus gesommeerd om een "echte" verzekering te nemen. Dat doet ze ook wel en ik schrijf weer een boos, o nee: verhelderend, briefje aan de Tweede Kamer, waarmee ik hoop dat dit punt nu eens structureel wordt opgepakt. Maar ja, noem het een Calimero-effect, problemen op ons eiland of misschien wel breder: in de Caribisch Nederlandse regio, sneeuwen gemakkelijk onder de De Grote Nederlandse Dingen Die De Politiek Bezighoudt. Zoals ik wel vaker zeg: kleine dingen hou je altijd!
Noot: Sprekend over Emilia. Ze doet het best goed in het voor haar sinds vorig jaar gehele nieuwe vaderland. Ondanks het corona-jaar heeft ze momenteel 50 studiepunten (van de 60 die het eerste studiejaar telt). Ze is druk bezig om haar rijbewijs te halen. We zijn best wel trots op onze "soort van dochter".

De studie hier is gewoon begonnen maar omdat hier een kleine uitbraak van covid19 plaats heeft gevonden (ik kom daar nog op terug) zijn we afgelopen week weer overgegaan op online lessen (via Google Classroom en Google Meet). Als ik mijn eigen lessen bezie dan gaan die als volgt: ik zit in mijn eentje in klaslokaal 23, geen student is op school, en wanneer een les aanvangt volgens het lesrooster dan loggen de leerlingen in, net zoals ik dat zelf doe, en via de camera op mijn laptop kunnen de leerlingen mij zien en daarmee ook mijn uitleg op het bord. Ze kunnen ook vragen stellen, zowel via de microfoon van hun computer/telefoon/tablet als via een chatfunctie in het scherm. Normaal staat alleen mijn microfoon aan en die van de leerlingen zijn door henzelf uitgezet ("muted"). Als ze dus iets willen zeggen moeten ze eerst hun microfoon openzetten. Als die microfoon van iedereen standaard openstaat hoort iedereen de achtergrondgeluiden (inclusief de wind) van iedereen, waardoor het een onwerkbare kakofonie van geluid wordt. Onwerkbaar voor iedereen, dus ook voor mij. Bovendien, als microfoons openstaan, hoor ik mijzelf via die andere microfoons iets vertraagd ook weer, en dat is eveneens reuze storend. Ik moet er ook telkens weer op letten dat wat ik op het bord schrijf ook werkelijk zichtbaar is in het beeld dat de leerlingen zien. Maar, hoewel alles een beetje anders is, werkt het wel. Aan de andere kant, als een leerling inlogt en vervolgens heel iets anders gaat doen, heb ik dat niet in de gaten. Ik ga ervan uit dat mijn studenten, zeker de oudere, wel zo verstandig zijn om op te letten, met het oog op het eind van het schooljaar plaatsvindende examen. Ik ga in elk geval niet mijn accent verleggen van "docent" naar "politieagent".
Noot: Klein neveneffect is dat ik graag mijn deur openzet om nog enig contact met de buitenwereld te hebben (wie komt er het hek binnen en zo) maar mijn directeur (mijn grote vriendin Rosie) doet dan telkens weer deze deur dicht want de airco draait nu eenmaal niet voor niets. Ik bestrijd dat dan weer, doe de deur weer open en zo blijven we in discussie (met een glimlach, dat dan weer wel).

Op 2 september heb ik een overleg met Marnix van Rij. Op 8 juli had ik een dergelijk overleg en toen de tijd om was, was er nog van alles te bespreken. Hij wilde nog wel een vervolg in de week die er op volgde. Dat laatste is er dan niet van gekomen maar bijna twee maanden later zaten we toch weer tegenover elkaar. Voor hem, zo lijkt het, is het een vorm van informatie krijgen van een betrokken burger (zijn woorden). En ik probeer punten op de agenda te krijgen in het algemeen belang, bijvoorbeeld de verbeterde en meer betaalbare luchtverbindingen naar de buitenwereld (die ruimer is dan alleen Sint Maarten). ZVK-vluchten vinden immers ook plaats naar de benedenwindse eilanden Bonaire en Curacao, dus waarom deze maatschappij - EZ-air (als je die twee letters benoemt klinkt het als easy-air) - ook niet te contracteren voor vluchten naar Bonaire voor andere dan ZVK-doeleinden? Tja, en deze vraag blijft dan toch maar weer in de lucht hangen zonder een antwoord te krijgen.
Ook het overleg over de toekomst van het eiland en de relatie met Nederland met de Statianen vindt maar niet plaats. Een dergelijk overleg vindt al sedert de interventie (februari 2018) niet plaats. Als Nederland koloniaal gedrag wordt verweten dan kan ik dat begrijpen. Volgens mij is wat er hier gebeurt allemaal niet zoals het hoort. Indertijd hoopten we dat met de komst van Nederland er een andere wind zou gaan waaien en we bestuurlijk stappen voorwaarts zouden maken. Maar niets van dat al.

Dan krijgt Statia eindelijk een eigen corana-test-apparaat zodat de tests niet meer naar elders behoeven te worden opgestuurd om aldaar te worden geanalyseerd. Het ziekenhuis en de regeringscommissaris zijn zo trots op deze mijlpaal dat ze met zijn allen en de direct betrokkenen op de foto zijn genomen ten behoeve van Facebook. In dat team zat echter een zogenaamde essential worker die zelf corona-besmet was. Een dag later hadden we te maken met een voor een klein eiland als het onze tamelijk rigoureuze corona-uitbraak, waaronder ook artsen. Alsof je een paard van Troje binnenhaalt. Het is mij niet duidelijk of Marnix van Rij zelf ook besmet is geworden of dat hij zich groot hield in de dagen die volgden. Hij bleef in ieder geval gewoon doorgaan met zijn dagelijkse corona-updates voor de radio. Op Facebook ontstond een fikse discussie over de domheid van het verantwoordelijk team om een essential worker niet eerst in quarantaine te houden.

Omdat inmiddels de verkiezingslijsten bekend zijn, zijn de politieke partijen begonnen met het voeren van hun campagne. De DP (gelieerd met het CDA, de partij van zowel Knops als Van Rij) lopen al direct enige achterstand op want de kandidaten van de DP zijn alle in quarantaine gezet vanwege dit akkefietje. Dan komt het creatieve en buigzame karakter van onze CDA-vrienden bovendrijven. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is wordt nu ineens het begrip directe en indirecte contacten geintroduceerd. En ja hoor, de indirecte contacten zijn na een dag of drie en na een negatieve test weer vrij. Elk normaal mens weet niet beter dan dat een quarantaine veertien dagen duurt, maar opeens worden er nieuwe en gunstiger regels bekend gemaakt. Dus eerst is er het ondoordachte gedrag rondom de introductie van het testapparaat en vervolgens worden quarantaine-regels verder opgerekt. Voor ons is dit onbegrijpelijk. Waarom de levering van het testapparaat zo vertraagd is, wordt niet meegedeeld. Het lijkt op het handenwassen in onschuld van Pontius Pilatus. En ook op: "Quod licet Iovi non licet bovi": ja, google daar maar eens op... Veel Statianen nemen het Van Rij kwalijk dat hij zich verre van het incident houdt. Enige betrokkenheid en wellicht toegeven dat dit gedrag misschien niet zo handig was, zou hem in de ogen van veel Statianen wat menselijker hebben gemaakt, maar goed, die kans heeft hij dus laten lopen.

Nog even over de dagelijkse (maar niet echt elke dag, en ook niet altijd op tijd beginnende) radio-uitzending waarin de regeringscommissaris verslag doet van de covid19-ontwikkelingen. De toonzetting is bijzonder ernstig: het lijkt wel of de derde wereldoorlog wordt aangekondigd. Natuurlijk is het een ernstige zaak maar het kan ook allemaal wat zakelijker en wat minder dramatisch. Het dramatische zit hem erin dat we worden opgeroepen om vooral "samen" sterk te zijn, niet in paniek te raken, voorzichtig te zijn en wat al niet meer. Zoals wij het zien: om zo goed mogelijk een toeloop naar het ziekenhuis te voorkomen. Het lijkt er (steeds meer) op dat het ziekenhuis absoluut niet opgewassen is tegen welke covid19-uitbraak dan ook. Het lijkt alsof enige paniek is uitgebroken (maar dat mag natuurlijk niet zichtbaar zijn) en dat de reguliere zorg (dus alles wat niet covid19-gerelateerd is) in alles het onderspit delft waardoor patienten gefrustreerd raken. Ik wil nu zeggen "kleine dingen hou je altijd", als het allemaal niet zo ernstig zou zijn. En dan een overheid die absoluut niet transparant is: een ontwikkeling die bijdraagt aan ongeruste gevoelens.

Terwijl ik dit allemaal zit te schrijven regent het. De regen en het feit dat wij droog op de porch zitten doet een beetje denken aan kamperen, terwijl wij in de tent zitten of aan onze vakanties op Vlieland, waarin wij in een huisje in de duinen terwijl het buiten best wel regenachtig en soms zelfs guur kon zijn. Al met al leuke herinneringen aan een zekere knusheid.

Tot een volgende keer.

Groet,

Mia en Jan.