Statia, 8 juli 2017.

Vrienden,

Eind juni gebeurt er op school niet zoveel meer. Natuurlijk zijn er de toetsweek en de SE-week (SE staat voor schoolexamen: van belang voor havo 4). 30 juni organiseren Erienne en Lenaria een zgn. wet party met een waterglijbaan, een schuimkanon en veel emmers. Een natte bende waarbij vast iemand kan uitleggen hoe dit samenhangt met het einde schooljaar (ik weet het niet, maar het is wel leuk...).

Mike en Marieke (van Scubaqua) zijn 25 jaar bij elkaar en dat wordt gevierd met een groot feest bij hen thuis dat tot diep in de kleine uurtjes doorgaat. Het is erg druk maar dat is niet zo vreemd als je weet dat Scubaqua bij veel bewoners op het eiland een bekende duik- en ontmoetinsgsclub is.

In het weekend van 24 en 25 juni vaart er een zgn. sunset tour. Z'DiJah werkt in de bediening aan boord en bedient o.m. een Colombiaans stel. Later dit weekend blijkt de Colombiaanse man zijn Colombiaanse partner te hebben doodgestoken en pleegt hij zelfmoord (dit laatste mislukt overigens). Het geweldadige karakter houdt even aan dit weekend: de dokter blijkt slachtoffer van een verkrachting. In het anders zo vredige Statia heeft de politie (olv Maurice) het ineens erg druk!

In datzelfde weekend wandel ik weer eens halverweg de Quill omhoog en ik ontmoet twee of drie velden waarop heel veel paarse bloemetjes. Vanaf een afstandje lijkt het wel sneeuw!

De zondag in dat weekend zitten wij in de kerk en de dienst staat op het punt te beginnen, gaat er ineens een telefoon bij ons in de buurt. Niemand maakt aanstalten om een telefoon te pakken en op te nemen en wij denken nog: "pak die telefoon toch op". Blijkt een van onze telefoons te zijn. Mia wordt door haar moeder gebeld met de boodschap dat oom Rien is overleden. Hij was na het overlijden van Mia's vader in 1974 de voogd van haar en haar zussen. Mia kent hem eigenlijk al zo lang als ze leeft en hoewel hij al oud was, is het toch een schok om zo van zijn overlijden te vernemen. Beulah, die zondag heeft zij dienst in de kerk en zit vlak bij ons, zij verneemt wat er is gebeurd en op de een of andere manier weet zij het bericht over te brengen aan degene die de mededelingen, verjaardagen en herdenkingen uitspreekt (Debby). En zo komt het dat oom Rien ook in Statia in de kerk wordt herdacht.

Het oliedruklampje van de Jeep brandt (maar ten onrechte). Dat is hinderlijk want daardoor start de auto ook slecht. We bezoeken Browns Garage maar eens. Bij die gelegenheid schieten we een plaatje waarbij de drie broers Brown, te weten Lennard, Gary en Alvin over de motorkap hangen (de vierde broer, Franklin, zit niet in de autobranche).

1 juli is het Emancipation Day. In de Nederlandse kranten is er ook aandacht voor. 1 juli 1863 is formeel de slavernij afgeschaft maar daarmee is racisme nog niet tot een eind gekomen. Dat speelt toch een belangrijke rol in het Caribisch Gebied en dus ook op ons eiland. De leidende coalitie ontleent daar onder meer de grondslag aan voor haar streven naar autonomie: het juk van de slavernij moet nu eindelijk eens worden afgeworpen! We schreven het ook al naar aanleiding van het profielwerkstuk van Naihla (over White Privilege): het onderwerp slavernij heeft best wel veel impact op de gekleurde medemens. We denken daar als blanke en Europese Nederlanders wel eens te gemakkelijk over. Die middag en avond is er een feestelijke bijeenkomst met speeches, muziek, zang en toneelstukjes in het Wilhelminapark.

4 juli hebben we een dubbele afspraak. Het is Independence Day voor de Amerikanen en dus wordt er groots uitgepakt bij de buren Michael en Kathy. In het begin van de avond zijn we daar maar om half zeven glip ik er tussenuit om de graduation van de Bethel Methodist School bij te wonen. Tja, als Europese Nederlanders is dat misschien even wennen maar hier neemt elk opleidingsinstituut (niet alleen de GvP-school maar ook alle basisscholen en zelfs de kleuteropvang Busy Bees) op grootse en feestelijke wijze afscheid van hen die een stapje hoger weer onderaan gaan beginnen in het volgende schooljaar. Ik zit tussen mijn directeur Rosalie en mijn voorzitter Christina en heb speciale aandacht voor de zgn. keynote-speaker Vanessa. De BM-school staat van de basisscholen het dichtst bij ons omdat we veel kinderen, ouders en docenten elke week in de kerk tegenkomen.

De dag erna - 5 juli - is het Graduation Day voor onze school. In de middag, in Europees Nederland is het dan avond, hebben wij (zijn klasgenoten en ik) nog even een kort skype-contact met Matthijs die op dat moment midden in zijn diploma-uitreiking zit. Verrassing!
De graduation is, net als voorgaande jaren, als een bekroning op een jaar werken. Dit geldt voor zowel graduates als docenten. Ritmisch dansend komen de graduates binnenschrijden (Saskia voorop!) en nemen hun plaats in. Het programma voorziet gelukkig niet in te veel officiele speeches. Christina (voorzitter bestuur), Rosalie (directeur) en Derrick Simmons (commissionar) houden het kort. Lenaria en José vullen gezamenlijk de functie van ceremoniemeester in en dat doen ze met verve. Een zang- en een dansact volgt waarin Saskia en Camberley worden betrokken en daarmee bedankt door de zangers en dansers (beiden verlaten immers nu de groep waar ze veel aan hebben meegewerkt).

Vanessa, Jacintha en Alex hebben de regie bij de feitelijke uitreiking van de diploma's en cijferlijsten. Op het podium worden de 54 individuele graduates gefeliciteerd door hun mentor, Derrick Simmons, Christina en Rosalie. Een gewoonte hier op het eiland dat de beste van elke groep (MBO, VMBO-T, etc) als valedictorian nog even een speech houdt wordt ook deze keer in ere gehouden. Saskia (de havo-valedictorian) - ze wordt omringd door haar klasgenoten - dankt haar familie voor hun ruimhartige opvoeding waarbij plaats is voor het leren van eigen fouten. Ook de docenten worden bedankt voor onder meer de blik die hen is gegund in de grote buitenwereld van Statia en ten slotte word ik ook nog eens extra in het zonnetje gezet: Saskia roept mij naar voren en ik ontvang van de havo-5-groep een award met de tekst "with our greatest appreciation we, havo 5, presents mnr. Jan Meijer with this award in recognition for your ongoing commitment and dedicated service". Is dat niet mooi? Een award van de studenten zelf is toch veel meer waard dan een mooi woord van de directeur of van het bestuur...?! Ik voel me in elk geval zeer verrast en bijzonder onder de indruk! En natuurlijk ook best wel een beetje trots op "mijn" studenten! De avond wordt afgesloten met een teachers act die door de graduates ogenschijnlijk wel wordt gewaardeerd.

Donderdag was een rustige dag: nog even rapporten uitreiken aan de overige leerlingen die daarmee soms overgaan naar een volgende klas en in een enkel geval het huidige jaar nog eens over moeten doen.

Vrijdag namen we als personeel afscheid van de collegas die ons gaan verlaten: Geertruida, Henk en Jos. Ook van bestuurslid Clarsina wordt afscheid genomen. Dit alles onder het genot van een hapje en een drankje onder de overdekte en de tent die er nog stond van de graduation. Die zou eigenlijk naar het strand moeten worden verplaatst alwaar het afscheidsfeesteje eigenlijk was gepland maar gezien het weer (het miezerde af en toe) was dit toch een wel zo geschikte oplossing!

Vrijdagavond komt Matthijs aan op het eiland (hij heeft het afgelopen havo-jaar in Vleuten doorgebracht, alwaar hij als GvP-student ook zijn havo-diploma heeft behaald). Wij zijn aanwezig bij zijn aankomst op het vliegveld (en met ons zijn klasgenoten Saskia en Naihla). En dan is er vakantie. In een volgende nieuwsbrief zullen we vertellen over de vakantie en over de Commissie van Wijzen die ons eiland zal bezoeken, maar dan zijn we al weer diep in augustus. Tot dan!

Mia en Jan.

Sint Eustatius