Sint Eustatius |
Zeilcruise met Star Flyer (29 december 2018 - 5 januari 2019)
Statia, 6 januari 2019.
Vrienden,
Vooraleerst: een gelukkig, gezond en succesvol 2019 toegewenst! Het is nu zondag 6 januari: morgen begint school weer na de kerstvakantie. De tweede helft van het schooljaar vangt aan en zal eindigen met de eindexamens. Een mooi moment om terug te kijken op de afgelopen week. We hebben een zeilcruise gemaakt in de buurt van ons eiland, beginnend en eindigend op Sint Maarten. Hieronder het reisverslag, beginnend bij zaterdag 29 december.
Zaterdag om zes uur in de ochtend kwam Etienne voorrijden en daarmee begon onze vakantie. Het was even de vraag of we wel zouden wegkomen want de dag voor ons vertrek en zaterdag was het behoorlijk storm- en regenachtig. Die angst was ongegrond. Welliswaar iets, maar niet abnormaal te laat vertrokken we naar Sint Maarten.
Tim van Dijk (de filmer/fotograaf die op Statia was bij gelegenheid van Statiaday) en zijn partner Esmeralda waren van plan om een dagje door te brengen (met o.a. een hike) op Loteriefarm maar hebben dat vanwege het slechte weer even uitgesteld. En zo kwam het dat zij ons hebben afgehaald van het vliegveld en hebben rondgereden over zowel het Nederlandse als het Franse deel van het eiland. Nog steeds is er veel Irma-schade zichtbaar. Heerlijk gebruncht in een eettent aan de Franse kant (voertaal Frans, betalen met Euros). Gezellig gesproken met Tim en Essie (zoals hij haar noemt). Rond een uur of een werden we afgezet bij de cruiseterminal waar ook onze Star Flyer op haar gasten lag te wachten.
Omstreeks vier uur ving het soepel lopende embarkatieproces aan en werden de ca. 150 gasten welkom geheten met een hapje en een drankje. Twee uur voor vertrek volgde de verplichte veigheidsoefening met zwemvesten en verzamelplekken met instructies als "niet op de reling zitten" en zo. Om tien uur vertrokken we dan echt met het hijsen van (slechts enkele) zeilen onder de indrukwekkende tonen van Conquest of Paradise (Vangelis) dat, zoals later bleek, de vaste tune te zijn bij het vertrek vanaf een bezoekplek en bij het hijsen van de zeilen. Marketingtechnisch natuurlijk een goede stunt: wij kunnen dat nummer niet meer losdenken van "die trip in de Caribische Zee rond de jaarwisseling van 2018 en 2019".
De volgende (zondag)ochtend blijkt weer eens dat een zeilcruise als deze toch kleinschaliger is dan - bijvoorbeeld - bij grote cruisers zoals die van Carnival. Na afloop van een (tweede) veiligheidsdrill zijn alle gasten toch bij elkaar in de Tropical Bar en heet de kapitein ons allen in een persoonlijk praatje welkom en stelt hij de bemanningssleden aan ons voor. Net allemaal een tikje persoonlijker dan bij eerdergenoemde Carnival-schepen. We kunnen ook vrijelijk de brug bezoeken (behalve natuurlijk bij manoevreerbewegingen zoals het ankeren en het ont- of afmeren).
Het eerste bezoek werd het eiland Nevis (we ankeren nabij de hoofdstad Charlestown). Onze excursie betrof het bezoeken van enige highlights van het eiland. Zo bezochten we het Alexander Hamilton Museum. Een man die zijn ver vooruit was met denkbeelden als gelijkheid van alle mensen ondanks ras, geloof of geslacht. We bezoeken de warmwaterbronnen (die we bij een eerder bezoek aan St Kitts and Nevis - augustus 2017 - al eens hadden bezocht). Het blijkt dat Horatio Nelson is getrouwd op dit eiland: de kerk waarin dat gebeurd is, is er nog steeds trots op. We zijn bij de Montpelier Plantation geweest met een gerestaureerde, 300 jaar oude suikermolen en een luxe hotel waarin Lady Di nog heeft gelogeerd. We rijden langs de Golden Rock Inn en langs een huis met ruine waar nog een geest "huist" van de bruid die haar bruidegom verloren heeft in een duel op de dag voorafgaand aan het voorgenomen huwelijk. De laatste stop is bij de St Thomas Anglican Church waar onze gastvrouw/taxichauffeur (Hillerina) samen met een gast uit ons gezelschap spontaan een kerkelijk lied ten gehore brengt.
De volgende (maandag)ochtend is er een ontmoeting met een schip van dezelfde organisatie - de Star Clipper - die ons onder volle zeil voorbij vaart: een prachtig gezicht! We ankeren nabij Cabrits, Dominica. Aldaar doen wij de excursie die ons brengt bij de Indian River. Met een roeiboot worden we vanaf de moning in zee een eindje stroomopwaarts gebracht. Die stroom is overigens erg klein, nauwelijk zichtbaar. Ogenschijnlijk staat het ondiepe water bijna stil. Het is ook modderiger, in elk geval minder helder dan we hadden verwacht. De mangrove-oevers zijn overigens indrukwekkend mooi. Een paar honderd meter stroomopwaarts, als het al meer dan een kilometer is, dan in elk geval niet veel meer, is er het keerpunt: een steiger en een barretje waar een rumpunch wordt aangeboden. Onderweg geen vis (of wilder: er zouden ook alligators zijn) gezien. Het was zelfs stil en als niemand in de boot iets zegt en je alleen hier en daar wat gekwetter van vogels hoort, en de rustige splash van de roeiriem van schipper Fire (de boot heet More Fire), dan is het zelfs indrukwekkend stil!
Eenmaal terug aan boord maken beide boten - Star Clipper en Star Flyer - zich op om anker op te gaan en te vertrekken. Onder de tune van Conquest of Paradise gaan beide boten de duistere oudejaarsavond in (teneinde tot en met het moment van de jaarwisseling wat rond te drijven voor de kust van Dominica ter hoogte van de hoofdstad Roseau). Aan boord is er een feestelijk galadiner waarbij voor iedereen een hoedje, een toeter of een ratelaar klaarligt om het oude jaar uit te luiden en het nieuwe jaar welkom te heten. Wij bestellen een fles wijn, lezen rustig een boek op dek en genieten van het moment van de jaarwisseling. Het vuurwerk boven Roseau valt reuze mee en wij gaan naar bed.
De volgende (dinsdag)ochtend varen we naar de eilandengroep Iles Les Saintes en gaan voor anker in de baai van Terre-de-Haut alwaar liefhebbers met een tender het dorpje Le Bourg kunnen bezoeken. Wij blijven (en lunchen) aan boord. Na een rustige middag, deels doorgebracht achter het zwembadje op het achterdek, gaat om zes uur het anker weer op en wijst Vangelis ons de weg naar een volgend paradijs om te veroveren.
Na het ontbijt op woensdagochtend is er de gelegenheid om Deshaies op Guadeloupe te bezoeken. De excursie die wij hadden geboekt is geannuleerd. Geen idee waarom, maar goed. We gaan naar het dorp en wandelen wat rond alvorens op een terrasje neer te strijken. Daar nemen we wat grand creme en een fles Pellegrino. Guadeloupe is - net als Martinique en St Barth - een Franse enclave in het Caribisch Gebied: rechts verkeer, Franse taal, euro als betaalmiddel, hoofdstad is Parijs, ongeduldige bediening. De ambiance roept een vakantie in Frankrijk in herinnering: een dorpje in de skivakantie, een in Normandie of Bretagne, zoiets. Zulke kleine dingen geven je een fijn vakantiegevoel (terwijl we natuurlijk sowieso op vakantie zijn...). Uit een lokale brochure maken we op dat opnamen van Murder in Paradise hier hebben plaatsgevonden. Eenmaal terug aan boord zijn we nog ruim op tijd om van de lunch te genieten. Verder een heel rustige woensdagmiddag en -avond: we houden wat op en neer langs de kust van Guadeloupe om uiteindelijk koers te zetten naar Antigua in het noorden.
Donderdag naderen we Falmouth in Antigua. Om een uur of tien gaan we van boord (als elke dag: met de tender - een schouw - naar de wal). We huren een taxi die ons naar Sint Johns brengt. Sint Johns is de hoofdstad van het zelfstandige land dat wordt gevormd door de twee eilanden Antigua en Barbuda. Sint Johns is ook de aanlegplaats voor de grotere cruiseboten en dat is te zien aan het ruime, te dure, assortiment aan winkeltjes die het van de cruisetoeristen moeten hebben. Wij drinken er een kop koffie en we bezoeken een kerk nabij Tyrells. We rijden langs een andere weg - via Darkwood Beach, Calisle Bay en Swetes (waar onze taxichauffer Calvin woont) terug naar de baai waar de boot ligt (Falmouth) en bezoeken en passant Shirleys Heights (een mooi en hooggelegen uitzichtpunt) en Nelsons Dockyard. Na een snelle lunch en een korte rondwandeling in dit mooie maar erg toeristische centrum brengt onze taxichauffeur ons weer terug bij de aanlegplaats van de tender naar Star Flyer.
Noot: Tussen Star Flyer en aanlegplaats vaart de schouw langs gewoon dure en buitengewoon dure jachten die kennelijk een thuishaven in Antigua hebben. Ons bootje Djindja zou zich als een (mooi) Lelijk Eendje hebben gevoeld temidden van de Rolls Royces, Porches en Maseratis. Overigens betekent Djindja in het Papiamentu zoiets als een visje dat zich groot kan maken (zich opblazen) om indruk te maken op mogelijke tegenstanders. Het woord staat dan ook voor een opschepperig of patserig persoon.
In de avond na terugkomst van Antigua is er nog een lokale steelband die optreedt in de Tropical Bar (of gewoon: in de midscheeps). Best gezellig allemaal. Als de boot laat in de avond vertrekt liggen wij al in bed. De volgende ochtend zijn we bijna bij Sint Barth maar daarbij passeren we natuurlijk "ons" Statia. We maken een foto van het eiland en appen het naar Annie. Zij reageert met "ik zwaai". Wel, dat doen wij dan ook maar.
Dan liggen we voor anker op de rede van Gustavia. De tender brengt ons aan land. We lopen wat rond door het Sint Tropez van het Caribisch Gebied. Diverse celebrities hebben hier een huis en alles in en rond het eiland (en de haven) ademt luxe en geld. Waar we Statia authentiek kunnen en willen noemen is al het Caribische gevoel van dit eiland zo goed als volledig verdwenen. Veel kleine (maar luxe) autos persen zich door de straatjes en het straatbeeld kent vooral witte mensen met geld, opzichtige sieraden, te luxe horloges en zonnebrillen. Met een jacht van ca. vijf ton ben je eigenlijk een soort loser, het moet ten minste een luxe motorjacht zijn dat natuurlijk net een tikje groter en luxer is dan dat van de buurman. Het is net een apenrots met de alfamannetjes in grote villas boven op de berg. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we in het havengebied zijn gebleven. Het is onze verwachting dat wanneer we net als gisteren een taxi hadden genomen we vooral veel ommuurde gebieden zouden zien. De celebrities genieten - voor zover ze op het eiland zijn - van hun rust en privacy waarbij ze de pottenkijkers natuurlijk buitensluiten. Omstreeks drie uur zijn we weer aan boord. Na de avondmaaltijd vertrekken we weer. Ditmaal in de laatste etappe op weg naa Sint Maarten.
In de ochtend kunnen we weer een blik werpen op de karakteristieke silhouet van Sint Eustatius. Het uitchecken gaat ontspannen en vlot. Bij de immigratie krijgen we gelukkig enige voorrang (met dank aan de handicap van Mia) waardoor we de best wel lange rij kunnen kortsluiten. Om half elf hebben we afgesproken met Tim en met hem drinken we een kop koffie bij Mary s Boon Beach Resort. Hij zet ons rond het middaguur af bij het vliegveld. We ontmoeten Beverly Woodley, de mevrouw van de bandenchinees en Kentonea die op weg is van Sint Eustatius terug naar haar studie in de Verenigde Staten. Even later zien we enige oud-leerlingen van de GvP op weg naar Curacao. Ook Christina en Maldwyn zien we in de vertrekhal. Omstreeks half zeven staat Etienne op ons te wachten die ons naar Garry Brown brengt alwaar onze auto in puike conditie op ons staat te wachten. We sluiten de vakantie af met een hapje bij de Harbour Club.
Groet,
Mia en Jan.